Informacje o grze

W przedpokoju panował półmrok. Zza uchylonych na kilka centymetrów drzwi wydobywał się dziwny, metaliczny dźwięk, na podłodze tańczył cienki strumień niebieskiego światła.

Adam uchylił szerzej drzwi do pokoju brata i stanął jak wryty. Wewnątrz było całkowicie ciemno, a widok na ekranie telewizora był przerażający. Z głośnika było słychać pisk i skrzeczący śmiech.

- Co oglądasz? - zapytał Kubę, wchodząc do pokoju. Odpowiedziała mu cisza. - Ogłuchłeś? - szturchnął go, a młody aż podskoczył.

- Nie strasz mnie, głupku - odwinął mu Kuba i prawie się rozpłakał. Na twarzy rysowała się mieszanina strachu i złości.

- Pytam cię, co oglą... - urwał, bo scena w telewizorze wyglądała dziwnie znajomo, szczególnie pokój, w którym była nakręcona.

- To nie było śmieszne - wyjąkał Kuba i gapił się tępo w ekran, gdzie na nagraniu nakręconym w jego pokoju, tuż przy półce z książkami, podskakiwał wielki, biały klaun z ostrymi zębami i żółtymi oczami, śmiejąc się przy tym i skrzecząc.

- Skąd on się tu wziął? - zapytał zaniepokojony Adam. - I skąd masz ten film?

- Nie wiem - odpowiedział Kuba niemal szeptem i wykonał ruch ręką po blacie biurka - ale obok płyty leżała ta kartka...